Kruip, kruip.. kom dichterbij.. wees stil en maak geen geluid. Hier, aan mijn voeten.. precies waar je hoort.. hier, zul je eindelijk je plek begrijpen.
Jouw rol, jouw bestaan is simpel, glashelder. Je bent hier om te dienen, zonder vragen, zonder verwachting van erkenning. Wat telt is jouw toewijding. Er is niets anders.. geen andere waarheid.. dan jouw devotie aan mijn voeten. Laat elk spoortje van waardigheid achter je.. terwijl je jezelf overgeeft aan de onvoorwaardelijke devotie die ik van je verlang.
Voel je het al branden? Dat vlammende, allesverterende verlangen dat door je aderen raast? Die onbedwingbare drang om mijn voeten te aanbidden? Elk detail op je netvlies gegrift. De sierlijke ronding van mijn enkels, de zachte spanning van mijn huid. Je hoeft het niet te begrijpen. Je hoeft alleen te voelen. Dat vuur binnenin jou, dat ik voed en beheers. Alleen ik.
Op je knieën. Ja.. precies daar, laag bij de grond, precies waar je thuishoort. Jouw ogen.. durven niet hoger te reiken dan mijn enkels. Ze blijven daar, op de enige plek die van belang is. Mijn voeten. Elk vezeltje van je wezen is geketend aan wat voor je ligt. Mijn voeten.. jouw universum. Hun perfecte vorm, hun zachtheid, hun allesoverheersende aanwezigheid. Ze zijn jouw universum nu. Er is niets anders.
En zo begint het.. pure aanbidding. Niets zeggen. Niets doen. Wees stil en bewonder. Of mijn voeten nu gehuld zijn in fluweelzachte panty’s of verleidelijke hakken dragen, het maakt geen verschil. Jij hebt geen controle. Geen wil. Alleen ik beslis. Je blijft stil. Je beweegt niet. Je wacht. Geduldig. Smachtend. Tot ik besluit dat je mijn aandacht waard bent.
Wanneer ik bepaal dat je genoeg eerbied hebt getoond, wanneer je smachtend genoeg hebt gewacht.. zal ik je toestaan om mijn voeten aan te raken. Dan, en alleen dan, mag je je handen naar mijn voeten brengen. Traag.. heel voorzichtig, zacht. Als een dienaar wiens enige verlangen het is om genade te verdienen. Je handen glijden zacht over mijn huid, aanbidden elke curve, elk detail, vereren elk deel. Elke aanraking smeekt om mijn goedkeuring. Je strelingen zijn perfect en elk stukje huid dat je masseert is een ode aan jouw dienstbaarheid. Voel je het? Hoe je handen dienen? Hoe je jezelf volledig verliest in deze pure dienstbaarheid?
Dan, wanneer ik het moment passend acht, zal ik je het voorrecht geven om je lippen zachtjes tegen mijn voeten te laten rusten. Geen kus. Nee, niets zo eenvoudig. Dit is geen genegenheid. Dit is pure, onbetwistbare aanbidding. Absolute aanbidding. Voel je het? De warmte van mijn huid, de perfectie van elke curve onder je lippen. Je dringt door tot in de essentie van wat je bent. Dit moment.. deze aanraking.. dit is jouw enige realiteit. Niets anders doet ertoe. Alleen dit moment. Alleen mijn voeten. Niets anders bestaat. Alleen ik. Je bent afhankelijk van mijn leiding. Mijn macht. Mijn genade.
Maar dit.. is slechts het begin van jouw dienstbaarheid. Het hoogtepunt van jouw verering wacht nog. Wanneer ik voel dat je genoeg devotie hebt getoond, zal ik je het ultieme voorrecht geven om mijn tenen te likken. Eén voor één, langzaam, vol zorg. Elk likje.. elke aanraking.. vol overgave zoals een echte aanbidder betaamt.
Dit.. is jouw wereld nu. Mijn voeten. Jouw universum. Jij hebt maar één taak: mijn tevredenheid te verdienen. Alles draait om mijn genade. Hier, aan mijn voeten, draait het enkel om mijn voldoening. Jij, mijn toegewijde dienaar, bestaat enkel om mijn pleziertjes te vervullen.
Elke seconde hier.. is een geschenk. Elk moment aan mijn voeten.. een eer die je nooit mag vergeten. Jouw enige bestaansreden? Mijn voldoening. Mijn genot. De enige werkelijkheid die voor jou bestaat, ligt hier.. aan mijn voeten. Dit is je plek. Dit is jouw bestemming. Dit is waar je thuishoort.
Aan mijn voeten gebonden.
